BARANEK BENIO W BOŻEJ WOLI

Drugim przystankiem Benia w wędrówce po gminie Barnów była Boża Wola, gdzie baranek wysłuchał opowieści małej biedroneczki siedzącej na murach szkoły, której patronem jest ks. Jan Twardowski. Tę przygodę opowiedziała Anna Getter.

BENIO I BIEDRONKA OD KSIĘDZA JANA

- „Gdzie jest mój dom?” – spytał sam siebie.

Wtedy błysk pojawił się na niebie.

Baranek podskoczył w górę.

Głową zawadził o chmurę.

Magia bursztynu wyrosła

i do Bożej Woli go przeniosła.

Spojrzał w prawo, spojrzał w lewo.

Bystrym oczkiem zerknął na drzewo.

Panienkę w czerwonej sukience zobaczył,

Czarne kropki na niej wyhaczył.

Biedronka zgrabnie dygnęła

i do gościa szczerze się uśmiechnęła.

- „Co to za miejsce” – baranek spytał śmiało.

- „Oj, dużo się tu działo.

W XV w. wieś nasza istniała.

Jedna rodzina w niej mieszkała.

Uprawą roli się zajęła

i lepsze życie rozpoczęła.

Właścicieli majątku w Bożej Woli wielu było.

W bogactwie i dostatku dobrze im się żyło.

Piękny pałac wybudowali

i wiele lat w nim mieszkali.

W 1906 r. robotnicy rolni strajkowali,

bo lepszego życia się domagali.

Praca na roli niestraszna im była,

lecz na ich zdrowiu bardzo się odbiła.

Czesław Tabor majątkiem gospodarował

w historii Bożej Woli się zachował.

Fabrykę zapałek w Błoniu założył

i całe serce w jej pracę włożył.

W 1920 r. szkoła powszechna powstała,

lecz swojej siedziby jeszcze nie miała.

Choć w domach prywatnych się mieściła,

naukę i rozrywkę przynosiła.

Po II wojnie szkołę do pałacu przeniesiono

i na dwa dziesięciolecia tam pozostawiono.

W 1967 r. nowy budynek wybudowano

i roześmianym dzieciom przekazano.

W OSP od 1978 r. strażacy służą

i dni w pracy im się nie dłużą.

Młodzi ludzie się tam rozwijają

i czas wspólnie spędzają.

W pobliskich Żabach kobieta – dowódca mieszkała.

Za wielkie poświęcenie Virtuti Militari dostała.

Dowództwo w starciu z nieprzyjacielem przejęła

i w powstaniu ogromny sukces osiągnęła.”

- „Biedroneczko od księdza Jana

ta opowieść nie była mi znana.

Wzruszenie gardło mi ściska.

Teraz historia memu sercu jest bliska.”

- „No cóż baranku kochany, 

w białe, gęste futerko odziany 

życzę Ci powodzenia w dalszej drodze 

z małym bursztynkiem przy nodze.