BARANEK BENIO W BARANOWIE

Na koniec wędrówki Benio zawitał do Baranowa, miejscowości, w której siedzibę mają władze gminy. Tym razem jego przewodnikiem staje się baranek z herbu gminy, który snuje opowieść o historii miejscowości. Autorką tego fragmentu jest Weronika Bykowska.

BENIO I BARAN Z HERBU 

- „Gdzie jest mój dom?” – spytał sam siebie.

Wtedy błysk pojawił się na niebie.

Baranek podskoczył w górę.

Głową zawadził o chmurę.

Magia bursztynu wyrosła

i do Baranowa go przeniosła.

Co tym razem się trafiło?

Ach, jak to baranka zaciekawiło!

Brama ogromna przed nim stoi,

ale dzielny baranek niczego się nie boi.

Uważnie wzrokiem wszystko ogląda

i na czerwony herb gminy spogląda.

Coś mu się tu jednak nie zgadza,

bo z herbu baran zerka i pyta, co Benia sprowadza.

Baran z herbu wyskoczył

i tym Benia szczerze zaskoczył.

Szybkie wyszło zapoznanie.

Wnet ruszyli na zwiedzanie.

Wieś Baranów odkrywali

i dużo ze sobą rozmawiali.

Jak się potem okazało,

to miejsce w XVII w. powstało.

Szwedzi Baranów zatopić chcieli,

ale o walecznym duchu Polaków nie wiedzieli.

Historia to jest wielce zawiła,

lecz mieszkańców gminy nie zniechęciła.

Rok 1922 poświęcono edukacji,

ksiądz Walenty Szufladowicz stał na czele akcji.

Szkołę powszechną zorganizował

i dzięki temu wiele pokoleń wychował.

Do zadań specjalnych OSP mamy.

W razie zagrożenia chętnie ją wzywamy.

W 1921 r. powstała, aby mieszkańców chronić.

Dobrze wyszkolona wie, jak gminę od ognia bronić.

Dla moli książkowych też coś tu znajdziemy.

W bibliotece gminnej wszelką wiedzę posiądziemy.

Utworzona w 1949 r. stare księgi przechowuje.

Nowych czytelników chętnie przyjmuje.

Grzechem byłoby nie wspomnieć o pewniej osobie,

która utworzyła słynny teatr w Baranowie.

O Edmundzie Fettingu oczywiście mowa,

bo jego działalność była przełomowa.

Jego imieniem muzyczny festiwal nazwano.

Dzięki temu tę osobę w sercach zachowano.

Co roku w kościelnych murach muzyka rozbrzmiewa.

Cały repertuar wdzięcznie chór wyśpiewa.”

- „Piękna ta historia, którą opowiedziałeś.

Ciekawym rozmówcą się okazałeś.

Teraz w gminie Baranów czuję się jak w domu!

Nie zamienię jej na inną i nie oddam nikomu!

Lecz jeszcze bardziej za stadem zatęskniłem…

Wciąż martwi mnie to, że się zagubiłem.”

- „Przyjacielu, na północ się kieruj.

Polami obsianymi rzepakiem i kukurydzą maszeruj.”

Benio szczęśliwy z Baranowa wystartował.

W drodze opowieść o gminie przygotował.

Radość baranka była nie do opisania,

a dotyczyła rodzinnego spotkania.

Cała rodzinka mocno go przytuliła

i już nigdzie samego nie wypuściła.

Nauczkę Benio ważną dostał.

Z rodziną na zawsze pozostał.

Historię gminy Baranów Czytelniku młody poznałeś.

Wycinek magicznej historii od nas otrzymałeś.

Niech ta opowieść w sercu Twoim pozostanie,

Nawet jeśli gmina na mapie nie ostanie.