WSPOMNIENIA MOGĄ NISZCZYĆ LUB DAWAĆ SIŁĘ

Kim bylibyśmy bez wspomnień? To one kształtuja naszą osobowość, nasze podejście do życia i innych ludzi. Ale jak to bywa ze wspomnieniami są i te dobre, i te złe. Które z nich lepiej pamiętać? 

CZYM JEST ŻYCIE BEZ WSPOMNIEŃ?



Magda, bohaterka powieści Gdy nadeszło życie przez wiele lat nie myślała o macierzyństwie. Kiedyś była w ciąży, ale tragiczny wypadek jej ukochanego sprawił, że straciła dziecko. Choć teraz o tym nie mówi, wspomnienia wciąż sprawiają jej ból. Żeby przetrwać, wkłada na siebie pancerz, który oddziela ją od emocji. Staje się niedostępna, ironiczna i wyzwolona. Zasady zdają się nie istnieć. Choć żyje, to nie czuje z tego powodu radości.

Kiedy okazuje się, że zaszła w ciążę, będzie musiała zdecydować, czy nadal pozostanie w masce. Ból noszony przez lata nie zniknie z dania na dzień. Ważne, żeby Magda podjęłą próbę rozrachunku z przeszłością. Teraźniejszość niesie ze sobą nowe wyzwania, ale Magda nie sprosta im, jeśli nie zacznie się starać.

Sama łapię się na tym, że czasem zbyt długo żyję jakimś wpomnieniem, a to nie jest dobre, bo niekiedy męczy i powoduje, że przestaję racjonalnie myśleć. Najzwyczajniej w świecie martwię się, zamiast przejść nad tym do porządku dziennego. Stąd ten wątek wykorzystany w powieści. 

A Wy co myślicie o wspomnieniach? Czy można się im poddać, czy lepiej żyć tu i teraz?


Komentarze

  1. O tak! Zgadzam się, bo coś o tym wiem...Tylko zależy to od kondycji psychicznej. Albo wspomnienia nas umocnią, albo pogłębią w destrukcji...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wszystko tkwi w naszej głowie. Oby każdy miał siłę, żeby sobie poradzić ze wspomnieniami.

      Usuń
  2. Trzymać w sobie należy tylko te wspomnienia, które umacniają, pocieszją, motywują do spełniania dalszych marzeń, wywołują uśmiech. Trudnych wpomnień nie pozbędziemy się ale trzeba się z nimi pogodzić. Nie pozwolić by nami zawładnęły. Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czasem to godzenie się bywa trudne, ale zawsze warto próbować. Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  3. Wspomnienia... dzięki nim żyje to, czego już nie ma. Nasza przeszłość zawsze jest budulcem przyszłości, zatem są one istotne.
    Pielęgnujmy je, ale nie pozwólmy by grały pierwsze skrzypce. Najważniejsze jest tu i teraz... celebrujmy życie :) Pozdrawiam Anetko <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja czasem o tym zapominam, wiec dziękuję Ci za przywołanie do pionu :)

      Usuń
  4. Lubię książki oparte na motywie wspomnień. To tak szeroki temat. Dobrze, gdy są pozytywne, ale niestety nie tylko takie rzeczy zapamiętujemy. Myślę, że wspomnienia są nam niezbędne, bo to one kształtują osoby, którymi jesteśmy. Tym bolesnym wspomnieniem nie można się poddawać, ale przeżywanie smutku pozwala też dostrzegać to, co piękne w naszym życiu.
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rzeczywiście sztuką jest dostrzec coś dobrego, gdy w sercu tkwi zadra. Wymaga to siły i uporu. Życzę każdemu, aby to się udało.

      Usuń
  5. Uwielbiam wspominać ( oczywiście tylko te radosne chwile) sobie o tym co działo się kiedyś. Szczególnie kiedy posiadam jakieś przedmioty związane z miłymi chwilami.

    Książka wydaje się być bardzo ciekawa :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Ja dzięki wspomnieniom żyje tu za granicą... Nie jest łatwo bez rodziców, rodzeństwa a nawet znajomych z którymi przeżyło się fajne chwile...to właśnie wspomniana trzymają nas w pozytywnym i dobrym humorze :)
    Czekam już na tą książkę i mam nadzieję już niedługo ja przeczytać :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. RZeczywiście w momencie wyprowadzki wspomnienia nabierąją jeszcze innego znaczenia :) Pozdrawiam gorąco.

      Usuń
  7. Staram się żyć tu i teraz, może dlatego, że wspomnienia są zbyt bolesne. czasami dopada mnie ten dawno pozostawiony za sobą świat, jednak staram się bardzo szybko z nim rozprawiać. Na książkę czekam...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ważne, żeby się nie poddać tym złym wspomnieniom, bo można przegapić to, co dobre. Pozdrawiam.

      Usuń
  8. Nasz mózg ma taką właściwość, że mozemy wypierać traumatyczne wspomnienia. Ja tak mam. Z kolei ja często przywołuję miłe wspomnienia odtwarzając smaki, np. te z dzieciństwa. I to też jest genialne, jak potrafimy dzięki kubkom smakowym przywołać wspomnienia ☺️

    OdpowiedzUsuń
  9. Wspomnienia pozwalają mi cieszyć się z wielu rzeczy, ale i podnieść choć czasami sił brak

    OdpowiedzUsuń
  10. Ja również lubię powspominać, śle tylko dobre chwile

    OdpowiedzUsuń
  11. To co przeżywamy tu i teraz, nasze radości, smutki , sami czy z kimś. Podejmowane decyzje te dobre i złe, oby ich było najmniej, kiedyś stają się wspomnieniami. To na ich kanwie zdobywamy doświadczenia w różnych dziedzinach. Mogą przytłaczać lub być motorem do dalszych działań. To wszystko zależy od nas , naszej operatywności oraz psychiki. Myśle że wspnienia mocno na nas wpływają na altualne życie i chociaż na codzień ich nie rozpatrujamy i nie zawsze pamiętamy, to kształtuja nas, a w jakim stopniu , to zależy tylko od nas.

    OdpowiedzUsuń
  12. W Nurtach Pedagogii jest pojęcie uczenia się biograficznego. Zarówno z autobiografii jak i biografii innych ludzi. Myślę, więc, że warto wspominać, a nawet spisywać swoje wspomnienia i myśli w formie dziennika.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Drogi Czytelniku, dziękuję za odwiedziny. Będzie mi miło, jeśli po swojej wizycie pozostawisz tu kilka życzliwych dla mnie słów :)

"Marzenia Kaliny" - trailer

"W sieci uczuć" - trailer

"Odroczone nadzieje"-trailer