"W OBJĘCIACH NAZISTY" FRAGMENT III - Wilhelm Meyer

Nazizm nie pojawił się na ziemi jak plaga stonek. Powoli pełzał, zataczał kręgi i szukał odpowiednich miejsc i ludzi, by osiąść i powoli wwiercać się w świadomość mas. A gdy osiągnął pełny rozkwit, trzeba było zrobić wszystko, by go podtrzymać w myślach, mowie i działaniu. Stąd organizacja wieców poparcia i wszechobecna propaganda w prasie i radiu dla idei nazistowskich. To wystarczyło, by naród niemiecki oszalał... 

A teraz, czy potrzeba dużo więcej?

"Na zebranie partyjne woleli się nie spóźniać. Przewodniczący partii wprowadził iście wojskowy dryl i każdy, kto nie zdążył na czas, po prostu nie mógł wejść do środka. Dlatego Anders wsiadł do swojego auta i uruchomił silnik. Obok niego usiadł syn. Wilhelm zajął tylną kanapę. Anders nie szczędził silnika. Nie mogli się spóźnić.

Gdy dojechali na miejsce spotkania partii NSDAP, przed budynkiem stało kilkanaście innych aut prominentnych mieszkańców Gdańska. Przed wejściem panował tłok. Anders wysiadł z auta i począł się przeciskać do wejścia. W ślad za nim ruszyli Wilhelm i Frank. Nikt ich nie zatrzymywał. Wszyscy znali senatora, który tak dobrze walczył o ich prawa w senacie.

Anders wszedł do środka i ruszyły na sam początek. Dostrzegł kilka wolnych krzeseł. Zajął jedno z nich. Wiedział, że syn i przyszły zięć pozostaną nieco dalej. On reprezentował nie tylko swoją rodzinę, ale też władzę wykonawczą.

Kiedy na mównicy pojawił się szef tutejszego oddziału partii, powitał go aplauz zgromadzonych członków partii. Wilhelm stanął z boku, opierając się o ścianę. Stąd miał dobry widok na mównicę, ale też na ludzi przychodzących na te spotkania. Ludzi – którzy na nowo konstruowali rzeczywistość wokół siebie.

Prelegent był wszystkim świetnie znany i mówił o doskonale wszystkim znanych sprawach, bo któż nie wiedział o tym, że w Nowym Dworze, w Nytychu i Kalthofie na wszystkich sklepach już wywieszono tabliczki informujące o tym, że obsługiwani są tylko klienci pochodzenia niemieckiego. Czy ktoś jeszcze wątpił, że do chorego Polaka nie przyjedzie lekarz? A matce głodnego polskiego dziecka nikt nie sprzeda kwarty mleka? Jednak w każdym jego słowie czuć było siłę wiary, że wszystkie te działania mają sens, a na ich końcu jest upragniona swoboda.

Zgormadzeni na sali słuchacze niemal spijali słowa z jego ust. Każde nowe odniesienie do działań wobec znienawidzonych nacji, witane było gromkimi brawami i gwizdami. Może to dym papierosowy, którym było przesycone powietrze, a może podszyte dumą słowa niejednego doprowadziły do szaleństwa. Stawał taki delikwent z zaczerwienionymi oczami i z całych sił klaskał po każdym zdaniu wypowiedzianym przez działacza partyjnego. Ten pozornie starał się go uciszyć, ale w skrytości serca o takie zainteresowanie tłumu właśnie mu chodziło. Już wiedział, że trafił do świadomości mas. Niebawem do niego dołączą pozostali. I tak kolejno wstawali następni i głośno oklaskiwali mówcę, aż wreszcie ten schodził z mównicy, upajając się atmosferą.

To właśnie dlatego Wilhelm nie opuszczał żadnego z partyjnych spotkań. Oczyma wyobraźni widział w tym miejscu siebie. Na razie szkolił się, obserwując innych. Sam ćwiczył na sali sądowej. Tam sprawdzał swój talent aktorski. Miał go, a jakże. Ale wiedział też, że zgubne jest popadanie w samo zachwyt.

Uśmiechnął się do siebie, starając się skupić na wchodzącym na mównicę nowym prelegencie. Kojarzył tę postać, wolał jednak dokładnie wiedzieć, z kim ma do czynienia. Tłum ucichł. Mężczyzna wyrecytował swoje stanowisko w partii.

- Przyjechałem z Tiegenhof[1]. – Powiódł wzrokiem po zatłoczonej sali. – Nie mogę zacząć inaczej niż od złożenia hołdu człowiekowi zasłużonemu dla społeczności niemieckiej – dodał powoli. – Zgodzicie się, że takim właśnie człowiekiem był nasz przyjaciel Grünbau[2]. Człowiek, z którego każdy porządny Niemiec powinien brać przykład. Bo tylko dzięki takiej odwadze naród niemiecki odzyska swą dawaną świetność i wzbudzi szacunek w innych narodach – wyjaśnił.

Tłum ochoczo wiwatował na cześć bohatera. Teraz już mogli usiąść, by posłuchać słów zacnego człowieka, który los swego narodu cenił ponad wszystko inne. Mężczyzna mimo dojrzałego wieku, wyglądał młodo, ale jego głos był donośny. Nie musiał krzyczeć, by każdy go usłyszał.

- Każde działanie ma sens – zaczął. – Musicie uwierzyć, że każdy z was ma możliwość zrobienia czegoś wielkiego. O jednych sprawach będą wiedzieli tylko wasi najbliżsi, o innych opowiecie nam na spotkaniu takim, jak to. Ale będą też takie, za które pochwali was sam wódz – powiedział, starając się nawiązać kontakt z każdym, kto znajdował się na sali."

---

[1] Niemiecka nazwa dla Nowego Dworu Gdańskiego sprzed 1939 r.

[2] Znany na całych Wielkich Żuławach awanturnik, prawa ręka Landrata Andresa z Nowego Dworu, organizator napadów i petardowych zamachów na dom polskich celników. Zginał z rąk Polaka.

Aneta Krasińska, W objęciach nazisty