"LILIE KRÓLOWEJ. SIOSTRY" TOM 1 l. OLEJNICZAK - SUBIEKTYWNIE O KONKURENCJI

Zaciekawiona tytułem powieści nie mogłam się powstrzymać, by nie sprawdzić, o jakich LILIACH mowa. Mówią, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła, ale tym razem absolutnie od piekieł byłam daleko, a w wielu momentach poznawania historii ukazanej w powieści Lilie Królowej. Siostry czułam się w zupełnie innym, znacznie przyjemniejszym miejscu.

Po powieść sięgnęłam zaraz po przeczytaniu książek Doroty Pająk-Pudy pt.: Sonka i Złota Królowa, więc byłam już całkiem dobrze zaznajomiona z rodziną Adegawenów oraz Jagiełłą, tym chętniej poznawałam kolejne dzieje Jadwigi i jej męża Władysława Jagiełły. W przypadku tej powieści, a nawet całej serii napisanej przez Lucynę Olejniczak, król i królowa są bohaterami drugoplanowymi, zaś główną bohaterką jest Amalia - młodziutka dwórka, równolatka królowej Jadwigi, która wraz z nią i jej dworem przybywa z Węgier do Polski, by po śmierci Kazimierza Wielkiego zasiąść na tronie w Polsce, co zapewniła jej rodzinie babka Elżbieta Łokietkówna, siostra Kazimierza Wielkiego. 

Młodziutka dwórka poznaje nowy język, obyczaje i życie dworskie w Polsce. Przeżywa perypetie, które pokazują średniowieczne podejście do ludzi, tradycji i wierzeń. Jest niepokorna, dzięki czemu poznaje życie poza Wawelem.

Lilie królowej. Siostry w mojej subiektywnej ocenie:

Autorka precyzyjnie kreśli tło, na którym rozgrywają się wydarzenia. Plastyczność języka sprawia, że wyobraźnia działa na najwyższych obrotach i każdą scenę łatwo dostrzec, a przekazywane emocje sprawiają, że postaci ożywają na oczach czytelnika. Aż trudno uwierzyć, że można w tak przystępny i obrazowy sposób ukazać losy historycznych bohaterów, których znamy z kart podręczników do historii, ale tam jawią się zupełnie inaczej.

Powieść polecam uczniom, aby lepiej poznali czasy średniowiecza, zaznajomili się z ówczesnym Krakowem oraz zrozumieli, jak trudne, a niekiedy bardzo skomplikowane było życie ludzi i to bez względu na to, jaką rolę społeczną pełnili.