"NIEPOŁOMICE. ZNIEWOLENI" E. ŚWIĘTEK, CZYLI SUBIEKTYWNIE O KONKUENCJI

Uwielbiam niespodzianki książkowe i właśnie taką właśnie niespodziankę otrzymałam od Edyty Świętek, autorki powieści obyczajowych, która tym razem postanowiłam zabrać czytelników w podróż w czasie. Polska pod zaborami to temat rzeka, więc zastanawiałam się, czy Edycie uda się napisać coś odkrywczego...

Autorka przenosi nas do dziewiętnastowiecznej Galicji, gdzie szlachta wciąż jeszcze wyzyskuje chłopów marzących o uwłaszczeniu, choć nie mających pojęcia, jak trudno samodzielnie się utrzymać i przeżyć. Szlachta również marzy o wolności, ale dla Polski, która od wielu lat pozostaje pod władzą zaborców. Interesy tych dwóch grup społecznych, choć się wzajemnie przenikają, to podejście do życia jest zgoła odmienne, stąd liczne nieporozumienia, a nawet rebelie doprowadzające do ludzkich dramatów. W tych trudnych dla narodu chwilach jest miejsce na miłość, która jednych rozpieszcza, a innych omija szerokim łukiem. Losy rodów splatają się ze sobą, serwując czytelnikowi wyjątkową podróż od chłopskich, zapyziałych chat do bogatych dworków szlacheckich. 

"Niepołomice. Zniewoleni" Edyty Świętek w mojej ocenie:

Autorka wykazała się ogromną znajomością tematu. Świetnie lawiruje pomiędzy faktami historycznymi, zgrabnie wplatając w nie wątki epickie, które nadają fabule lekkości. Bohaterowie są realistyczni i miałam wrażenie, że niemal namacalni. Wielu naprawdę polubiłam i bardzo im kibicowałam. Zwłaszcza Kornelii pokrzywdzonej przez los. Na jej przykładzie widać, jak bardzo pozory rządzą światem (i wciąż jeszcze tak jest).

Moją uwagę zwróciła stylizacja językowa. Edyta zgrabnie wplotła słownictwo z epoki, co dodatkowo uwiarygodniło historię i sprawiło, że czytając, dosłownie płynęłam wraz z nurtem wyznaczonym przez autorkę. 

W tej powieści nie ma nic przesadzonego, sztucznie naciąganego i nudnego. Jestem pod ogromnym wrażeniem powieści i polecam ją wszystkim, którzy ciekawi są naszej historii opowiedzianej w przystępny sposób.