"SZEPTY DZIECIŃSTWA" A. SAKOWICZ, CZYLI SUBIEKTYWNIE O KONKURENCJI

W marcu nie ma chyba nikogo, kto nie tęskni za słoneczkiem i ciepełkiem. Osobiście ten stan odczuwam już od października, ale cóż... taki klimat. Żeby więc dodać sobie nieco energii, wypożyczyłam książkę Ani Sakowicz i przepadłam. Zgadnijcie dlaczego?

Czasem szept potrafi być krzykiem

Ania Sakowicz to kobieta o wyjątkowej wrażliwości, co daje odczuć czytelnikowi swoich książek, w których porusza tematy bliskie każdemu. W przypadku powieści Szepty dzieciństwa zgrabnie łączy teraźniejszość z przeszłością. Główną bohaterką szarpią demony przeszłości. Wciąż wspomina swoje napięte stosunki z matką, której nigdy nie rozumiała. Sama buduje zupełnie inne relacje z dziećmi. Jest otwarta na ich bolączki i chce dać im znacznie więcej, niż pozwala na to zasobność jej portfela, a stąd już krótka droga do problemów. Tych bohaterce nie brakuje. 

Brak pieniędzy. Szefowa kretynka. Mąż niezguła i ojciec pijak. A do tego wszystkiego przystojniak na horyzoncie... 

Moja ocena powieści Szepty dzieciństwa:

Ania Sakowicz namalowała słowami obraz kobiety, która, choć ma męża, to musi samodzielnie dbać o rodzinę. Autorce udało się uchwycić emocje towarzyszące każdej matce starającej się zapewnić swoim dzieciom jak najlepsze warunki do życia, a przy tym dokonać rozrachunku z przeszłością. Okazuje się, że łatwo się zatracić w dążeniu do tego, by sprostać oczekiwaniom wszystkich wokół. 

Szepty dzieciństwa to książka dla tych, którzy lubią historie mocno osadzone w rzeczywistości, które poruszają wrażliwe struny. Śmieszą, ale też dają do myślenia. To słodko - gorzka opowieść o życiu.