"NIEPOŁOMICE. PRZEKLĘCI" E. ŚWIĘTEK - CZYLI SUBIEKTYWNIE O KONKURENCJI

Pierwszy tom trylogii o Niepołomicach niemal pochłonęłam. Dawno nie czytałam tak realistycznie napisanej powieści. Tym bardziej czekałam na ciąg dalszy, mając nadzieję na rozwój akcji przerwanej w chwili śmierci jednego z głównych bohaterów. Wreszcie mogłam zatopić się w lekturze "Niepołomice. Przeklęci".

Losy Parmickich i Trzosów wciąż się przenikają. Eulalia Parnicka zaczyna budzić się z odrętwienia i zajmować się sprawami gospodarstwa. Ma dwoje dzieci i opiekuje się młodym Żelechowskim, więc musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Nabiera coraz więcej zaufania do Trzosów i nawet zaprasza ich do dworku, co nie podoba się Justynie - zatwardziałej szlachciance, która wciąż żyje pamięcią o dawnych czasach i podziałach społecznych.

Marzenia i plany rodziców nie zawsze idą w parze z planami młodych, a to powoduje kłopoty dla rodziny i rodzi konflikty pokoleniowe. 

Bohaterowie pokonują swoje ograniczenia i konwenanse, starając się żyć w zmieniającej się rzeczywistości. Chłopi marzą o zrównaniu się ze szlachtą, choć wciąż wierzą w klątwy i zabobony. I właśnie jedna z takich klątw trawi rodzinę Trzosów, i nie pozwala im żyć w spokoju i dostatku...

Powieść "Niepołomice. Przeklęci" w mojej ocenie:

Edyta Świętek stworzyła niesamowicie realistyczną opowieść o zmianach zachodzących na polskiej wsi w XIX wieku. Dbałość o szczegóły zarówno wyglądu bohaterów, jak i miejsc sprawia, że powieść czyta się z zapartym tchem, mając wrażenie, jakby się było naocznym świadkiem zdarzeń. Mnóstwo faktów i bohaterów historycznych podnoszą wartość powieści. Barwne opisy uruchamiają wyobraźnię i sprawiają, że nie można odłożyć książki. Autorka pokazuje zmiany zachodzące wśród polskiego społeczeństwa, ale też zwraca uwagę, jak wiele jest jeszcze do zrobienia, by życie chłopów stało się wygodniejsze. 

Ta powieść skradła moje serce i całkowicie mnie oczarowała, dlatego już odliczam dni do premiery kolejnego tomu.