Czasem się zastanawiam, ile człowiek jest w stanie znieść i poświęcić dla miłości. Czy są jakieś granice? Pewnie każdy widzi to inaczej, ale stając przed wyborem, można zrobić zaskakujący krok. Dlatego sama nigdy nie mówię "nigdy", bo życie potrafi zaskakiwać.
.png "Powieść historyczna")
Miłość Laury, bohaterki "Nauczycielki z getta" rozkwitała tuż przed II wojną światową. Pierwsze spotkanie z Dawidem w teatrze, rozmowa i wzajemna fascynacja. Później randki w obecności przyzwoitki, wyjścia do parku czy cukierni przyczyniły się do rozkwitu uczucia. Ślub miał stanowić naturalny finał. Wybuch wojny postawił plany Laury i Dawida pod znakiem zapytania.
Czy w takich warunkach można w ogóle myśleć o miłości? A czy da się zapomnieć lub wymazać uczucia z pamięci?
Lepiej, żeby nikt z nas nie musiał się mierzyć z takimi pytaniami.
Miłość na pewno istnieje w każdych warunkach, ale wojna utrudnia jej celebrowanie.
OdpowiedzUsuńTo prawda.
Usuń