Dobrze jest trafić na życzliwych ludzi w swoim otoczeniu. Miałam to szczęście, że z Edytą Świętek wydawałyśmy w tym samym czasie w jednym wydawnictwie. Wtedy się poznałyśmy i choć żadna z nas już w tym wydawnictwie nie jest, to nasza znajomość trwa i chętnie słucham rad Edyty, a także śledzę jej pisarskie poczynania. Dlatego tak bardzo mnie cieszy, że kiedy zapytałam, czy zechce przeczytać "Nauczycielkę z getta. Wciąż pod wiatr", natychmiast się zgodziła, a gdy dzień później do mnie napisała, była na mnie wściekła...
Edyta sama pisze powieści z historią w tle, więc wie, ile czasu potrzeba, by się przygotować do pisania takiej książki. Doceniła więc wkład pracy, jaki włożyłam, by w sposób realistyczny nakreślić tło. I choć Laura i rodzina Lewiatanów to bohaterowie fikcyjni, to wszystkie wydarzenia opisane w powieści rzeczywiście miały miejsce w łódzkim getcie.
Laura zostaje z rodziną Lewiatanów i pomaga jej przetrwać. Nie ma już szkoły, więc musi znaleźć inną pracę. Kiedyś podglądała, jak gosposia szyła i cerowała jej ubrania, a teraz musi tę wiedzę wykorzystać w pracy w szwalni. Często wraca z pokłutymi palcami, ale przynajmniej ma poczucie, że coś robi, a dzięki temu ma szanse zdobyć pożywienie, którego z każdym miesiącem jest mniej. A nawet jeśli już trafia za druty, to jest ono bardzo słabej jakości.
Laura wie, że nie może się poddać, bo stanowi oparcie dla innych i choć samej jest jej trudno, to wciąż oddaje cząstkę innym. Jednak zapomina, że ta otwartość wobec ludzi może być zgubna i ściągnąć na nią zagrożenie.
To zagrożenie może być różnie definiowane np.: śmierć, utrata zdrowia, utrata bliskich. Dlatego właśnie po przeczytaniu powieści, Edyta była na mnie zła. Zabrakło jednoznacznej odpowiedzi na pytanie: co dalej...
W tamtych czasach najcenniejsze było życie, ale czy Laura i pozostali Lewiatanowie przeżyli?
Tego dowiecie się, czytając powieść "Nauczycielka z getta. Wciąż pod wiatr".
Komentarze
Prześlij komentarz
Drogi Czytelniku, dziękuję za odwiedziny. Będzie mi miło, jeśli po swojej wizycie pozostawisz tu kilka życzliwych dla mnie słów :)