POEZJA INSPIROWANA POWIEŚCIĄ "SANITARIUSZKA"

Kiedy otrzymałam propozycję napisania powieści osadzonej w czasach powstania warszawskiego, natychmiast pomyślałam o tym, że chciałabym w swój tekst wpleść wiersze, które oddadzą klimat tamtych dramatycznych chwil. Wiedziałam, że Agnieszka Krizel najlepiej uchwyci i zamknie w strofach emocje, które starałam się przekazać w poszczególnych rozdziałach. W ten sposób powstało wyjątkowe połączenie prozy i poezji mającej na celu oddać hołd bohaterom walczącym za naszą wolność. 

Każdy z czterowersów otwiera kolejny rozdział powieści pt.: Sanitariuszka i stanowi jego kwintesencję. Tym razem zebrałam je wszystkie razem. 

I 
milkną dźwięki pianina
w takt niepokoju i strachu
pozostaje tylko rzeka
dobrych wspomnień
 
II
analiza anatomii uczy cierpliwości
zwątpieniu sprzyjają tylko chwile
gdy znajome melodie nikną
ciąg dalszy zmierza w innym kierunku
 
III 
prawda przybiera wyuczone pozy
napięcia urywają się pod ciężarem
wizji zwycięstwa
tuż za rogiem rozgorzała walka
 
IV 
śmierć zastygła na twarzy
przykryła kurzem
gruzem maskując wolność
ale by przeżyć potrzeba siły
 
V 
zimno dłoni chłonie głęboki żal
tylko w snach toczą się radosne rozmowy
tuż obok domy stają w płomieniach
ale nowe życie nie czeka na lepsze jutro
 
VI 
wiara w zwycięstwo nie gasi
poszarpanych przez wojnę ran
wieczory zacierają się z porankami
a ból odziera z godności
 
VII 
ucieczka budzi obce instynkty
wyostrza kontury i czujność
przeszłość uleciała na chwilę
by wkroczyć dalej w nieznane 

Agnieszka Krizel